مایهٔ امید قلب زار من

لشکر غم را به جانم چیره کرد

این دل رنجیدهٔ غمناک سوخت

در دل از عشق تو سوزی داشتم

چون شدی تو همدم مشکل پسند ؟

چادر الماس دوزش محشر ست

آسمان کرده ست گویی رستخیز

محشر زیبایی و افسونگری

نقره پاشان می درخشد قرص ماه

هستشان بر سر مگر سیمین پرند

همچو قلب من پر از بیم و امید

نقش پردازان امواج خیال

زین میان جای تو تنها خالی است

پلک هایم آرزوی خواب کرد

بی تو و دور از تو خوابم کی ربود ؟

بی خبر از بود و هستم می کنند

دفتر اندیشه را وا می کند

خاطرات این دل آشفته را

کز گذشت عمر خود یاد آوردم

لیک در خاطر ندارم یادگار

کز لبانم می گرفتی کام ها