دیشب به یاد روی تو سر کردم

در دامن خیال تو بگشودم

در پیش پای جور تو نالیدم

بر چهره ام ، ز لطف ، نمی خندی

چشم تو خیره شده به من و در وی

کان اشتیاق و مهر و محبت را

من شرمسار ماندم و از پاسخ

اما کنون اگر تو ببخشایی

در من نهفته کودک بیماری ست

خواهد که شعله های جنون گردد

چشم تو همچو دیگر چشمان است

لبهات گرمتر ز لب کس نیست

من تشنه کام درد و غمم ، دردا

در سوز عشق و محنت ناکامی

با من مورز مهر و مکن یاری

دیوانه ام ، چه چاره کنم ؟ دل را

گر زانکه خواهمت ، نه تو را خواهم

افکندمش به پیش رهت زین روی

شادی ازین فسانه که پنداری

ای کور دل دلم به تو می سوزد