پیوسته شاد زی که دلی شاد می کنی

این مرغ پر شکسته که آزاد می کنی

باری، در آن نگاه، چو فریاد می کنی

ای درد عشق او! از چه بیداد می کنی؟

با سینه کار دشنهٔ پولاد می کنی

ای آن که گاه گاه ز من یاد می کنی.