بر گو که چه می جویم، بنما که چه می خواهم؛

از عشق اگر گویی، می جویم و می جویم

در عالم هشیاری، از بی خبری مستم

گر مهر نیم آخر، هر شب ز چه می میرم؟

در دامنی افتادم، گفتی که مگر اشکم

ویرانهٔ متروکم: نه بام و نه دیواری

آن اختر شبگردم، سیمین! که درین دنیا