بگذار که در حسرت دیدار بمیرم

دشوار بود مردن و روی تو ندیدن

بگذار که چون نالهٔ مرغان شباهنگ

بگذار که چون شمع کنم پیکر خود آب

می میرم از این درد که جان دگرم نیست

تا بوده ام، ای دوست، وفادار تو بودم