روزی آید که دلم هیچ تمنا نکند

وین سبک جوش گران مایه - که خون نام وی است-

یاد آغوش کسی سینهٔ آرام مرا

دیده آن گونه فروبسته بماند که اگر

لیک امروز که سرمست می ِ زندگیم

از لگد کوب ِ هوس، پیکر تقوا نرهد