ای که روز و شب زنی از علم لاف

ادعای اتباع دین و شرع

و آن هم استحسان و رأی از اجتهاد

بر ظواهر گشته قائل، چون عوام

گه تنیدت بر ارسطالیس، گاه

دعوی فهم علوم و فلسفه

تو چه از حکمت به دست آورده ای

چیست حکمت؟ طائر قدسی شدن

ظلمت تن طی نمودن، بعد از آن

پا نهادن در جهان دیگری

کشور جان و جهان تازه ای

خالص و صافی شوی از خاک پاک

هر طرف وضع رشیقی در نظر

هر طرف انوار فیض لایزال

حکمت آمد گنج مقصود ای حزین!

فقه و زهد ار مجتمع نبود به هم

فقه چبود؟ آنچه محتاجی بر آن

فقه چبود؟ زاد راه سالکین

زهد چه؟ تجرید قلب از حب غیر

گر رسد مالی، نگردی شادمان

لطف دانی؟ آنچه آید از خدا

هر که او را این صفت حالی نشد

نفی، «لاتأسوا علی ما فاتکم»

نیست با وجه زهادت معتبر

گرچه اینها غالبا سد رهند

آنکه گشت آگاه و شد واقف ز حال

مال دنیا را معین خود مدان

حب دنیا، گرچه رأس هر خطاست

حب آن، رأس الخطیات آمدست

سیب، طعمش قوت دل می دهد

عاقل آن را بهر قوت می خورد

پس مدار کارها، عقل است، عقل