من اگر رندم و قلّاشم، اگر درویشم

دست کوتاه از آن زلف درازت نکشم

خواهمت تا که شبی تنگ در آغوش کشم

دشت، آراسته از لاله رخان، دوش به دوش

دل ز عشق رخت ای دوست، کجا برگیرم

من، همان شاطر عشقم که به تو شرط کنم