سُرخ و بیجادهٔ رخ و تازه لب از باده و مست

مترشح غد و موزون قد و میگون لب و مست

طرّه اش شعبده بازو نگهش شهر آشوب

سر زلفش که بتحریک صبا رقصی داشت

دیرگاه از می هوش آمد و بیمارم دید

گفتم از دست خیال تو، بخندید و بگفت

جستم از جای بصد شوق که آری آری

سرو قدّش بخرام آمد و با صد شفقت

کرد تا وقت صباحم به صبوحی مشغول