ای حسن ترا دیده ما گشته به دیدار

خورشید جمال همه خوبان جهان را

خود آینه در دو جهان حسن ترا نیست

آن روی که دیده است که او روی تو دیده است

هر دیده ازو هر نفسی دیده جمالی

بر هر نظری کرده تجلی دگرگون

بر آینه دیده و دلِ اهل دلان را

روی تو یگانه است ولی گاه تجلی

ای گشته نهان از دل و جان در تتق غیب

خواهی که نماند بجهان مومن و کافر

حقا که اگر پرده ز روی تو برافتد

گر باده از اینسان دهد آن ساقی سرمست

تا مهر تو بر مغربی اسرار بتابید