هم تنم را جان شیرین است و هم جانرا تن است

باز دیدم آخر الامرش که او ما و من است

وآنچه گلخن مینمود اکنون بدیدم گلشن است

وز فروغ نور روش خانه دل روشن است

زلف مشکینش دل مسکین ما را مسکن است

کاروان چشم و دارا گرچه چشمش روشن است

یوسف حسنش از آن کاو را جهان پیراهنت

دیده بگشودم بدیدم دست او در دامن است

چونکه او را در درون دل هزاران روزنست