که نه پا دانم نه از سر نه سر از دست

ندانم در جهان هرگز کسی هست

اگر باده دهد ساقی ازین دست

چو شد سرمست آن مجموع بشکست

روان برخاست از پیشش چو بنشست

هر آنکو نیست زینسان نیست سرمست

چه میداند که پنجه چیست یا شصت

کنون پیشم نه بالا ماند و نی پست

کسی کز حبس شش سوی جهان جَست

چو تیر دل جَهَد از قبضه شست

چو ذات مغربی از مغربی رَست