نهان به اسم مکن چهرۀ مسمّا را

ز کنج خلوت وحدت دمی تماشا را

چو این نقاب بر افتد جمیع اشیا را

تو نیست زماو من بِسِتان یک زمان من و ما را

و لیک سایه حجاب آمده است عنقا را

حجاب وحدت باطن بس است دریا را

ز چشم وامق بیدل عذار عذرا را

که نور دیده تویی چشمهای بینا را

نهان از و مکن ای دوست روی زیبا را