ای از دو جهان نهان عیان کیست

آنکس که به صد هزار صورت

وانکس که به صد هزار جلوه

گویی که نماهنم از دو عالم

گفتم که همیشه من خموشم

گفتی که ز جسم و جان برونم

گفتی که نه اینم و نه آنم

ای آنکه گرفته کرانه

آنکس که همی کند تجلی

وانکس که نمود خود را

ای آنکه تو مانده در کمالی

از دیده مغربی نهان شو