ای آفتاب رویت هرسو فکنده تابی

از کیست قدر رویت چون نیست غیر تو کس

ساقی و باده چون نیست الّا یکی پس از چه

دست تو در گل ما مهر تو در دل ما

چون کس نبود جز تو در عرصه دو عالم

در آینه نظر کرد روی تو دید خود را

با عکس خویش میگفت هر ساعتی حدیثی

ای آفتاب تابان در مغربی نظر کن