تو نگاره بلطافت همگی جان و دلی

تو مگر باغ بهشتی که چنین مطبوعی

یارب این گل ز چه باغ است که رویش چو بدید گل

چون نگار چکل خوب بخوبی تو نیست

بدل آن را طلبد دل که نباشد بدلش

کسل ایدوست مکن از سر کویت مارا

ایدل از مسکن خود از چه بغربت رفتی

تو زمانی مگسل هیچ ز ما در دو جهان

مغربی دیده بدیدار تو دارد روشن