آن مرغ بلند آشیانه

پرواز گرفت گشت ظاهر

مرغی که دو کون سایه اوست

مرغ دل ما ز هر دوعالم

ان مرغ شگرف ذات عشق است

اوراست نعوت بی نهایت

بحریست که هر زمان ز موجش

با عشق همیشه عشق بازد

معشوقه و عشق و عاشق آمد

بر صورت خویش گشته عاشق

آواز خودش شنیده از خود

از نغمه خود سماع کرده

فی الجمله ز غیر نیست پیدا

ایمغربی ضعیف و ناچیز

بردار خودی خود ز خود تا