دیده وام گشته از تو برویت نگرم

چون ترا هر نفسی جلوه بجنسی دگر است

توئی از منظر چشمم نگران بر رخ خویش

هرکه بی رسم و اثر گشت برویش پی برد

تا زمن هست اثر، از تو نیابم اثری

نتوان برسر کوی تو کردن پرواز

بوی جانبخش تو همراه نسیم سحر است

یار هنگام سحر بر دل ما کرد گذر

مغربی آینه دل ز غبار دو جهان