وصلتی بوجودی وجدت ذاتک ذاک

نظرت فی وجود او ما وجدت سواک

وجدت عینک فینا فاننا مجلاک

یکی هر آینه باید تمام صافی و پاک

توئی که کرده خود را درو تمام ادراک

بدست خویش جلا ده برار از گل و خاک

روا مدار ز هجر تو دائماً غمناک

که از برای نجاتم نه از برای هلاک

ز نار هر که بترسد بود خس و خاشاک

همه جهان چو بود دوستش ز دوست چه باک