تا ابد هرگز نخواهیم آمد از مستی بهوش

ما بر آن آواز تا اکنون نهادستیم گوش

نیست جان ما دمی خالی ز فریاد و خروش

چون خم و دیگی و دل جان آید از گرمی بجوش

خویشتن را پیر ما در پیش یار میفروش

مرد میباید که تا بشناسد او را در نقوش

روی او را نقشهای مختلف شد روی پوش

هر که یار هر دو عالم را ندید ز دوش

مدتی باشد که او شد از سخن گفتن خموش