نوبرانه

در پهنای خیال منزوی خویش

باران می‌خواهم بسیار ..

رفتن دخترک از کوچه تنهایی من

شهریار کاراندیش

غنچه زده بر درخت فصل گلستان رسید

عید شد و بر جهان مژده یاران رسید

جشن و سرور آمد و وعده نوروز داد

تا که زمستان برفت فصل بهاران رسید

گرچه گویند  که افسانه شده سوره عشق

خوشتر آن است بمیرم به افسانه تو

در نظر بازی رِندان نشود جمله عیان

نشود فاش و عیان درگه جمخانه تو

چند سوا با دلم من نرم باش

یخ زده را عاشق و دلگرم باش

دود ترین لحظه ی سیگار شو