چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم

چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در تو

خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو تر

فشردم باهمه مستی به دل سنگ صبوری را

فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر تو

صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما را

ملول از نالهٔ بلبل مباش ای باغبان رفتم

تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی

حراج عشق وتاراج جوانی وحشت پیری

ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدنها