سرم آمد به بر سینه سلام ای شیراز

که پس انداخته ایم اینهمه وام ای شیراز

ورنه دانی که مرا چیست مرام ای شیراز

از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز

من مردد که دهم دل به کدام ای شیراز

چون عروسان خرامان به خیام ای شیراز

با من از عهد کهن پیک و پیام ای شیراز

که در آفاق بلندند و به نام ای شیراز

همچنان مانده در افواه انام ای شیراز

تا به لب راند همه جان کلام ای شیراز

جرعه ای نیز مرا ریز به جام ای شیراز

گوشه ای نیز مرا بخش مقام ای شیراز

تب عشقی که بتابیم تمام ای شیراز

که به روی تو برآید ز نیام ای شیراز

شهریارم به در خواجه غلام ای شیراز