سپاه شب به هزیمت چو دود بگریزد

همه جواهر انجم به پای او ریزد

که طوق سازد و بر طاق نصرت آویزد

که ماهتاب به جز گرد غم نمی بیزد

که غنچه دل ازو بشکفد به نام ایزد

وگرنه پیر از عاشقی نپرهیزد

که مرد راه به بخت و نصیب نستیزد