نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل نه هجرانت

تحمل گفتی و من هم که کردم سال ها اما

چو بلبل نغمه خوانم تا تو چون گل پاکدامانی

تمنای وصالم نیست عشق من مگیر از من

امید خسته ام تا چند گیرد با اجل کشتی

شبی با دل به هجران تو ای سلطان ملک دل

چه شبهایی که چون سایه خزیدم پای قصر تو

به گردنبند لعلی داشتی چون چشم من خونین

دل تنگم حریف درد و اندوه فراوان نیست

به شعرت شهریارا بیدلان تا عشق میورزند