کنون که فتنه فرا رفت و فرصتست ای دوست

دلم به حال گل و سرو و لاله می سوزد

مگر تاسفی از رفتگان نخواهی داشت

عزیز دار محبت که خارزار جهان

به کام دشمن دون دست دوستان بستن

فلک همیشه به کام یکی نمیگردد

بیا که پرده پاییز خاطرات انگیز

مآل کار جهان و جهانیان خواهی

گرت به صحبت من روی رغبتی باشد

به چشم باز توان شب شناخت راه از چاه