دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

شرح خزان دل به زبان نگاهش است

آورده سر به گوش من و عذرخواهش است

دائم گرفتگی است که بر روی ماهش است

خواب خوشم همین گذر گاه گاهش است

با من هنوز هم خجل از اشتباهش است

هر سرخ گل که در چمن آید گیاهش است

وین بادهای سرد خزان پیک راهش است

یاد من و ترانه من تکیه گاهش است

با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است

زندانی ابد به سزای گناهش است