وی جام بلورین که خورد باده نابت

از خواب برآرم که نبینند به خوابت

یارب توچه آتش که بشویند به آبت

یارب نفتد ولوله وای غرابت

ای زلف که داد اینهمه پیچ و خم و تابت

تا چند بخوانیم به اوراق کتابت

در کنج خرابات نبینند خرابت

بگذاشت به شب خوابت و بگذشت شبابت

ای عمر که سیلت ببرد چیست شتابت

شوری به جز از غلغله چنگ و ربابت

حاجی به حجازت زد و راهب به رهابت

خواهم که به گردی نرسد تیر شهابت

ای دل به تو باکی نه که پاکست حسابت