که جز به چشم دلش نشکفد تماشائی

مگر به آینه پاکان سینه سینائی

محیط نه فلکش زورقی به دریائی

به چشم باز رود در شگفت رؤیائی

به اسم عاشقم و اسم بی مسمائی

که جلوه می کنداز هر سری به سودائی

که سر فرود نیاورده ام به دنیائی

که سرسپارده بودم به سرو بالائی

به شهر شیفتگان شهریار شیدائی