شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۱۷۲
شاه نعمت الله ولی
شاه نعمت الله ولی( رباعیات )
96

رباعی شمارهٔ ۱۷۲

ننشین بنشین وز همه عالم برخیز
عالم چه بود ز بود عالم برخیز
در کتم عدم بیا و با ما بنشین
از بود وجود خویشتن هم برخیز