کثرت و وحدت که می گوئی چنان

علم و عقل و زهد من بر باد رفت

در خرابات فنا افتاده ام

موج و دریا نزد ما باشد یکی

یک مسمی باشد و اسما هزار

جامی از می پر زمی بستان بنوش

قطره و موج و حباب از ما بجو

دل به دریا ده که صاحبدل توئی

روح ما از نور اعظم نور یافت

از خلافت خلعتی انعام کرد

گنج اسما بر سر عالم فشاند

هر که بینی غرقهٔ دریای اوست

ای که گوئی باشد این رشته دو تو

آینه روشن کن ای جان پدر

هر که آن یک را نبیند در همه

نور روی او به نور او ببین

خوش خیالی نقش بسته در نظر

یک شرابی نوش کن از جامها

عارفان را می رسان از ما سلام