این چنین گفتم آن چنان بشنو

بیش و کم را چه می کنی فافهم

خود ازین بی خودی خدا یابی

خوش بود گر نهی قدم به قدم

آفتاب است و سایه می خوانی

خط موهوم می نماید دو

خانه از غیر حق بپردازی

نظری کن ببین که این آنست

به وجودند این و آن فافهم

سکهٔ سرخ بی شمار نمود

وز همه کاینات مستغنی است

نام چبود نشان مجوی آنجا