صفت و ذات بین و اسم نگر

در چنین بحر بیکرانه در آ

جامی گیتی نما به دست آور

نقطه اصل گر چه ما دانی

آینه صد هزار می شمرد

خواه تنها و خواه ناتنها

گوشهٔ چشم سوی او دارد

در گلستان اگر گلی چیند

گر خرد را فروشد آن عاقل

جزو و کل را باعتبار سپار

جز خدا را احد نمی گوئیم

در دو آئینه رو نمود آن یک

غرق آبند عالمی چو حباب

سایهٔ او به ما چو پیدا شد

اصل و فرعی به همدگر پیوست

سخن عارفان از او باشد

او به او دیده می شود ای دوست

نور رویش به چشم ما بنمود

احدی آمده کمر بسته