شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
شمارهٔ ۴۴
شاه نعمت الله ولی
شاه نعمت الله ولی( مثنویات )
150

شمارهٔ ۴۴

به تعیُن اگرچه اشخاصند
به حقیقت نه عام و نه خاصند
همه همدرد همدگر باشند
هر چه باشد به پای هم باشند
هر که همدرد دردمندان نیست
گوئیا از شمار ایشان نیست
درد دل دارم و دوا این است
درد می نوشم و شفا این است
ذوق رندی ما ز مستان جو
مستی می ز می پرستان جو
تا ز سرّ وجود آگاهم
محرم راز نعمت اللهم