در حسن ماهرویان تو آفتاب بنگر

در کوی میفروشان رندانه خوش قدم نه

آن گنج کنت کنزاً می جو به هر چه یابی

از نور آفتابش عالم شده منور

جامی ز می پر از می در بزم ما روان است

هر صورتی که بینی معنی به تو نماید

پیوسته نعمت الله می می دهد به رندان