عقل آمد و با عشق درافتاد ور افتاد

پا بر سر ما هر که نهاد او به سر افتاد

نوری مگر از مهر رخت بر قمر افتاد

المنة لله که بار دگر افتاد

هر عاشق مستی که در آن رهگذر افتاد

ور زانکه کسی دید مرا از نظر افتاد

عیبم مکن ارزان که گذارم دگر افتاد

گر مردم چشم است که او از بصر افتاد

تا یافت خبر مست شد و بی خبر افتاد