عقل ناقص به کار می ناید

سخنش اعتبار نتوان کرد

هر زمان قصهٔ دگر خواند

آبرو را به خاک ره ریزد

چون که از شوق عشق بی خبرست

نفی سید کند ولی به خیال

سیدی عاشقی بجو که تمام