گر ز چین سنبل زلفت صبا بوئی برد

دل به دست باد خواهم داد هر چه باد باد

خاک آن بادم که ما را در هوای عشق تو

گر نه کفر زلف تو بر روی ایمان چیره شد

در ختن با زلف تو گر دم زند مشک ختا

دل ببردی از برم جان می بری خوش می کنی

سید ار باری برد در عشق تو بار تو است