مائیم و می صحبت رندان خرابات

میخانهٔ ما وقف و سبیل است به رندان

مستیم و خرابیم و سر از پای ندانیم

خوانی است خرابات نهاده بر رندان

جمعی ز سر زلف بتی گشته پریشان

ذوقی که دلم راست به عالم نتوان گفت

در کوی خرابات نشستیم به عشرت