در آینهٔ عالم تمثال جمال اوست

می نوش که نوشت باد ، کان عین زلال اوست

ناقص نبود حاشا کامل به کمال اوست

سلطان و گدا یکسان ، جائی که جلال اوست

از عقل مجو ما را بیرون ز خیال اوست

مخمور نمی گنجد اینجا چه مجال اوست

زیرا که می سید از کسب حلال اوست