رنج غم او شفای جان است

والله که دوصد بهای جان است

ز آن باده که از برای جان است

سلطان جهان گدای جان است

چون خلوت دل سرای جان است

گرچه دو جهان فدای جان است

ای راحت جان چه جای جانست