در سراپردهٔ جان خلوت جانانه خوشست

رند سرمست بجو زاهد مخمور بمان

جنتی را که در او دوست نیابی سهل است

گفتهٔ عاشق سرمست بخوان از مستان

قدمی نه نفسی گفتهٔ ما را دریاب

هر که درویش بود میل به شاهی نکند

نعمة الله به دست آر که سرمست خوشی است