راه عشاق رو که آن ره ماست

با مخالف روا نشدی به حجاز

تا خیالش به چشم ما بنشست

مطربا نغمه ای که ساقی ما

ما چنین مست و تو چنین مخمور

نفسی کز تو فوت شد آن دم

نعمت الله به صورتش منگر