همچو ما با آبروی خود کجاست

غرقه ای داند که با ما آشناست

رند مستی فارغ از هر دو سراست

نزد درویشان گدای پادشاست

جز هوای او دگر باد صبا است

درد دل می کش که درد دل دواست

آفرین بر وی که او همدرد ماست