کرمی باشد و چه خوش کرمی

نرسد بر دلم از او الَمی

دو جهانش فدا کنم به دَمی

با غم او چه غم خورد ز غمی

چه بود بی وجود او عدمی

گر ببینند این چنین صنمی

تا بیابی ز نعمتش نعمی