زهی عقل و زهی دانش که تو خود را نمی دانی

چو تو نشناختی خود را چگونه عارف اوئی

خیالی نقش می بندی که کار بت پرستانست

اگر زلفش به دست آری بیابی مجمع دلها

گر از میخانهٔ باقی می جام فنا نوشی

حریف نعمت الله شو که تا جانت بیاساید