دریغ از آن چنان جانی که بهر تن برنجانی

قناعت کن ز کسب خود بخور نانی به آسانی

چرا عاجز شدی آخر به دست دیو نفسانی

اگر فرمان نخواهی برد مخمورم تو می دانی

بیا بر تخت دل بنشین که در عالم تو سلطانی

هر آن چیزی که می ورزی حقیقت دان که خود آنی

چرا مخمور می گردی مگر غافل ز یارانی