قدمی نه به خلوت یاران

هر که ما چون فتاد در دریا

کار ما عاشقی بود دائم

ما و رندی و خدمت ساقی

هر عزیزی که می خورد با ما

وه که زلف بتم چه طرار است

بندهٔ سید خراباتم