ور دهی ویرانه گردد ملک خاقان را چه غم

جان به جانان زنده ، ار تن رَود جان را چه غم

جام اگر بشکست گو بشکن حریفان را چه غم

ور بمیرد بندهٔ بیچاره ای سلطان را چه غم

ور نماند سایه ای خورشید تابان را چه غم

گنج معنی یافتم ز افلاس یاران را چه غم

از خمار کثرت و معقول ، مستان را چه غم