به یقین واجب الوجود یکیست

مالک الملک و پادشاه به حق

هر چه درکل کون کهنه و نوست

بی قلم صورت بدیع نگاشت

مایه بخش عقول اولی اوست

نظم ترکیب آفرینش داد

نقشبند وجود جز او نیست

زآنکه معبود انس و جان است او

در رهش چرخ و انجم و ارکان

همه پوینده اند در طلبش

جنبش هر یک از سرشوق است

حلقة حکم اوست شوق همه

نامهای بزرگ طاهر او

فارغ از شوق و ذوق ونیک وبدست

کس نداند که چیست الا او

هر که خواهد که ذکر او گوید

به زبان ذکر او که داند گفت ؟

سخن است آنکه بر زبان آید

گرچه بی جا و بی مکان است او

نه به ذاتست ساکن هر دل

هر کجا دل شکسته ای بینی

بی زبان ذکر او از او شنوی

ذکر او از زبان بسته طلب

چند، بی او به کعبه درتک و پوی

چون تو در جستنش نمایی جد